Politiek verzamelen
De jacht is geopend, speuren naar objecten die een politieke lading hebben. De hobby van het verzamelen. Als een ekster op zoek naar de voor mij glimmende voorwerpen. Met hoeveel nutteloze dingen kan een mens zich omringen? Waarschijnlijk hangt dit samen met de ruimte die beschikbaar is. Ik moet denken aan de film Citizen Kane (1941) waarbij de hoofdpersoon letterlijk pakhuizen vol verzameld, maar uiteindelijk de meeste affectie met een houten sleetje uit zijn kindertijd heeft. ‘Less is more’ stelt men. De minimalisten begin ik te begrijpen. Consuminderen in plaats van consumeren. Functioneler, met minder vallen de aanwezige objecten meer op. Ontzamelen is het logische gevolg. In een wirwar van bezittingen is het rotzooi geworden. Helaas is die constatering vaak te laat. Het is de bestendigheid, ofwel met een hipper woord duurzaamheid waardoor aangeschafte items blijven bestaan en het huis voller raakt. Nutteloos en onpraktisch. Het begint met een kamer, dan een appartement. Er komen alleen spullen bij. Vervolgens een huis met lege kamers. Deze kamers raken gevuld en vervolgens resteert de zolder of de schuur. Nuttig? Je omringen met spullen heeft iets armoedig, zoals mijn voormalige Koerdische collega eens zei dat het bij Nederlanders binnen net een winkel lijkt. Dat klopt qua stereotypering zeker en het bestaan van deze typeringen geeft aan dat dit generiek van aard is. Rotzooi die op Marktplaats komt of in een kringloopwinkel gaat belanden. 🙂
Het bouwen van een decor. Thematiek aanbrengen in een behoefte om een verzamelcriteria aan te leggen. Bierglazen? Alleen als zij politiek getint zijn, dan vallen er een hoop af, doe je dit niet zijn honderden exemplaren het logische gevolg. Politiek is een erg ruim kader, misschien te ruim, aanverwant aan mijn politieke overtuiging of aangrenzend? Nee, in de breedte. Zo zijn activistische buttons van Rob Opland die hij maakte voor de demonstraties tegen kernwapens in 1983 of exemplaren tegen kernenergie voor mij interessant, of een button met Tatcher. Met boeken idem dito. Het hele politieke spectrum is lezenswaardig en wie zich in politiek verdiept staat er gevoelsmatig emotioneel verder vanaf. Dan is richting meer een gevoel van smaak en voorkeur, bovendien ligt het niet zwart wit en zijn tegengeluiden van je overtuigingen niet interessanter om te lezen? Het valt mij op dat veel mensen liever vastroesten in hun overtuigingen. Denken het morele gelijk aan hun kant hebben. Is een item van een politieke tegenstander niet interessant? In mijn ogen wel. Politici vertegenwoordigen een tijdsgeest en zijn te relateren aan een tijdperk. Het is levende geschiedenis en zijn voor mij bijzondere aanwinsten. Met een thema is het bovendien geordende rommel en valt de nutteloosheid minder op.
Internationale politieke items. Achter Russische speelgoedpoppetjes uit de jaren 90 van George Bush Sr (1924-2018) en Saddam Hussein (1937-2006). Midden vooraan Mao Zedong (1893-1976) wekker en aan beiden kanten klokjes met afbeeldingen van Muammar Gaddafi (1942-2011) Nuttig? Welnee je hebt er niks aan en kunt er niks mee.
Alle winnende presidenten buttons vanaf 1896 In totaal 30. Voor de verkiezingen van 2020 heb ik een voorschot op de uitkomst genomen door de button van Trump alvast aan te schaffen. Ik denk dat ik hiermee goed zit. Voor de zekerheid ook maar Joe Biden gekocht. De reden dat ik deze vanaf 1896 verzameld heb is omdat de eerste button toen uitkwam. Voor deze periode had men verkiezing -munten. Dat wordt mij te gek. Uiteindelijk draait het er dan op uit dat je straks om het compleet te krijgen tot aan George Washington 4000 euro betalen voor een munt een logisch gevolg is. Beter preventief stoppen tot 1896.
Links: Wandbord, galvanoplastiek, 50 jaar Koninkrijk der Nederlanden,1863, Een gepatineerd koperen wandbord in ronde zwarthouten lijst, zgn. 'Galvanoplastiek', uitgegeven in 1863 ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van het Koninkrijk der Nederlanden. In diep reliëf is afgebeeld de landing van de latere Koning Willem I in Scheveningen op 30 november 1813. Hierboven een afbeelding van het Rijkswapen met de daaronder de tekst: 'Geen Nederland zonder Oranje'. In het omschrift de namen van de leden van het Voorlopig Bewind: G.K. van Hogendorp. A.F. van der Duyn van Maasdam. L. van Limburg Stirum. J.M. Kemper A.R. Falck, en de jaartallen 1813-1863. (Door J.M. van Kempen)
Rechts: Wandbord, galvanoplastiek, Herdenking Slag bij Waterloo, 1865, Een gepatineerd koperen wandbord in ronde zwarthouten lijst, zgn. 'Galvanoplastiek', uitgegeven in 1865 ter herdenking van de Slag bij Waterloo. In diep reliëf zijn afgebeeld de drie veldheren die Napoleon versloegen: Wellington, Blücher, en de Prins van Oranje (de latere koning Willem II). Hierboven een afbeelding van het Overwinningsmonument van Waterloo en het opschrift: '1815-1865. Met God voor Nederland en Oranje.
Het huis lijkt een grot waarin spullen naar binnen worden gesleept, ik denk velen herkennen dat er getalsmatig meer goederen binnen komen dan dat eruit gaan. Spullen opbergen omdat ze mogelijk van nut kunnen zijn. Eerst de zolder, dan de schuur. Artikelen die jaren opgeborgen worden en het bestaan langzaam vergeten wordt. Hopelijk ruim je deze opnieuw uit bij een verhuizing of in een zeldzame opruimwoede. In de praktijk zijn het anderen, die na je dood spullen selecteren wat er wel en niet blijft. Dan ben je ineens dertig jaar, of misschien korter, maar een mensenleven verder. We denken in ons leven dat de tijd oneindig is, om soms plotsklaps weg te vallen of anders ineens op korte termijn te beseffen dat die tijd niet komen gaat.
Politieke boeken, alle boeken van Fortuyn en aanverwante boeken. Niet zichtbaar boeken hieronder van andere politieke partijen zoals de SP, CDA en de VVD. Er is veel geschreven. Boeken van het gehele politieke spectrum zijn interessant. Buitenlandse presidenten zoals Kennedy, Obama en anderen mag ik ook graag lezen.
Linkboven screenshot uit het interview ‘Ik kom er aan’ gefilmd vijf dagen voor zijn dood gefilmd door SBS6. Rechterzijde het spotprentje van een Rotterdamse professor en nationalist Johan Jacob le Sage ten Broek uit 1785. Gekocht op veiling 28 juni 2009 waar de inboedel geveild werd. Pim Fortuyn moet zich verwant hebben gevoeld met de Rotterdamse patriotse predikant en professor Johan Jacob le Sage ten Broek. Dit prentje hing op een prominente plaats in zijn woning en lijkt een bewust gekozen achtergrond in deze rapportage.
Laten staan is het devies
Inmiddels koop ik zelden meer iets, het is de uitdaging geworden om spullen weg te doen. Wandversiering is functioneel, de rest is ballast. Ik kan zeggen dat ik de laatste jaren minimaal zaken heb bijgekocht. Het is makkelijk om online - uit verveling - naar dingen te speuren. Niet handig, met een paar drukken op de knop is het gekocht en wat moet je ermee? Je kunt de grens stellen dat iets een functie moet hebben, een bruikbaar artikel moet zijn en de verreiste dat het nuttig is. Het is een enorme luxe als je niets nodig hebt en dit besef komt naarmate de jaren vorderen beter binnen. Een stukje kaas 🧀 op de markt geeft meer geluk en meer heeft een mens niet nodig. 🙂